Tuesday, September 23, 2008

tsumetai kokoro ga imasu ka

aaahhhh...

gusto kong magmura ng malutong. promise. tang ina. yun. kanina pa nun gustong lumabas. tang ina. bakit nanaman ito bumabalik ng di oras. tang ina. di ko na nakikita talaga. hindi ko na maintindihan talaga. leche. naglagot jud ko. as in nag mug-ot ko, naglagot ko sa akong kinabuhi. nawad-an ko ug rason nganong naa pa ko diri. bisag ikaw, di na nako makit-an nganong naggunit ko sa huna-huna na okay ra na naa ka, kay dili pud diay.

wala ko kabalo kung ako ra ni, o kitang duha, nganong nawala man kalit, nganong murag wala na lang gyud ko giganahi. wa koy labot kung maayo pa ba ni o dili na, pero naguluhan na gyud ko. dili nalang siguro ta magkita hantud nakit-an na nako kung nganong naglisod ko karon. yawaa gyud ani ui. wala gyud nako mahinumduman kung nganong naing-ani naman ko.

No comments:

darkness

there is no single point of trauma that I can think of to explain how or why i react the way that i do. we were never poor, i was never mole...