Sa totoo lang, gusto kong isigaw sa mundo kung gaano kita kamahal. Hindi ko alam kung kayang idaan sa salita, dahil ito lang ang tanging gamit ko para ilabas sa mundo ang pagmamahal na aking nararamdaman para sa iyo, pero susubukan ko. Gusto kong malaman ng mundo kung gaano ako kasaya tuwing kapiling kita. Namamangha ako sa aking nararamdaman, dahil ako'y kinakain nito at niluluwa ng buo kapag ikaw ay aking kasama.
Hindi ko alam kung ito rin ba ang iyong nararamdaman. Hindi ko rin alam kung nais mo rin bang malaman ng mundo kung ano ang nararamdaman mo. Ngunit minsan, may mga panahon na nakikita ko sa iyong mga mata at nadarama ko sa iyong mga yakap, na ito rin, kung hindi man higit pa, ang iyong nadarama para sa akin.
Kung kaya't ito lang ang masasabi ko. Mahal kita. Ng buong buo. Ng walang hanggan. Ng walang pagaalinlangan.
random musings on random things at random hours. do not take seriously, or personally. WARNING: posts may be cryptic, so if you think it's about you, it probably isn't.
Friday, December 11, 2015
Subscribe to:
Posts (Atom)
darkness
there is no single point of trauma that I can think of to explain how or why i react the way that i do. we were never poor, i was never mole...
-
shucks, this is depressing. seriously. but i'll try not to get sucked in, i promise. its a lot of things really, but mostly, its about m...
-
trying to be something that you are not used to is difficult. trying to be a different version of yourself that you have not been is difficu...
-
well, let's start with how i feel right now: sad, lonely, depressed, angry, helpless, unlovable, numb, pissed off. and that's just t...